"گـر زبانم را نمی فهمی نگاهم را بفهم"

آهِ سرد و اشکِ چشم بی گناهم را بفهم

بی تو بالا می رود شبها صدای هق هقم

بغض ها و گـریه ی هنگام آهم را بفهم

روزگار سرد و تاریکی یقیناً پیش روست

سرگذشت روزهای سال و ماهم را بفهم

با نگاه پر سکوتم با تـو می گویم سخن

معنی نا گفته هـای در نگاهم را بفـهم

کفشها هم اندکی پای مـرا یاری نکرد

قصه هـای نارفیقِ نیمه راهـم را بفهم

آسمانِ دیدگانم ای عسل بارانی است

با نگاهت لحظه ای حالِ تباهم را بفهم

علی قیصری

 

می شود مایل به عاشق

درد هرجا که هست

 

جان سخت عاشقان

آهن ربایِ دردهاست

 

صائب تبریزی

 

نوشته شده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 95/6/11ساعت 7:30 عصر توسط زهــــرا & روشنـــک نظرات ( ) |